Over het Limburgs
| Landen waar Limburgs gesproken wordt: | Nederland, België en Duitsland. |
| Het Limburgs is een erkende taal in: | In Nederland is het Limburgs een erkende streektaal. |
| Aantal moedertaalsprekers: | Rond de 1,6 miljoen sprekers. |
| Eigen benaming: | Lèmbörgs, Limbörgs, Limburgsj, Limburgisj. |
| Alfabet: | Romeins. |
| Aantal letters in het alfabet: | 26. |
| Regulering: (Van spelling, etc.) |
Raod veur 't Limburgs / Vereniging Veldeke. |
| Classificatie: (Taalfamilie) |
Indo-Europees ------> Germaans --------> West-Germaans ---------------------> Limburgs |
| Limburgs is sterk verwant aan: | Duits, Nederlands, Nedersaksisch, Engels, Fries, Schots, Jiddisch en Afrikaans. |
| Limburgs is in mindere mate ook verwant aan: | Deens, Zweeds, IJslands, Faeroers, Noors, Gothisch. |
| Het Limburgs is een verre verwant van: | Russisch, Frans, Grieks, Iers, Perzisch, Hindi, Armeens en Litouws. |
| Inleiding Het Limburgs is een Germaanse taal die gesproken wordt in Nederland, België en Duitsland. Sinds 1997 is het Limburgs als streektaal erkend onder het Europees Handvest voor Regionale Talen of Talen van Minderheden. Het Limburgs is geen gestandaardiseerde taal. Er bestaat geen standaard spelling en de taal valt uiteen in verschillende dialecten zoals het Maastrichts (Mestreechs) en het Geleens (Gelaens). De Limburgers noemen hun taal Lèmbörgs, Limbörgs, Limburgsj of Limburgisj, naargelang het dialect.  De Geulpoort in Valkenburg |
 AlfabetDe Limburgse taal maakt gebruik van het Latijnse alfabet. Daarbij wordt er veel gebruik gemaakt van umlauts en accenten, vooral voor de letter E, A en O, zoals bijvoorbeeld in èvveral (overal) sjäöp (schapen), sjtóp (stoep) en dörp (dorp). |
| Is het Limburgs een taal of een dialect? In het algemeen zou je kunnen zeggen dat er geen duidelijk onderscheid bestaat tussen dialect en taal. De keuze om iets het één of het ander te noemen is vrij willekeurig. Een taal is een dialect dat is uitgerust met een leger en een vloot wordt er wel eens gezegd. Daarmee wil men zeggen dat zodra een taal gesproken wordt door de culturele en politieke elite het al gauw een taal genoemd wordt. Bij de talen van minderheden bestaat daarentegen de neiging deze als 'dialect' te bestempelen. Met objectieve taalkundige overwegingen heeft dat weinig te maken. Één belangrijk criterium om iets taal of dialect te noemen is taalkundige afstand. Kort gezegd, hoe meer twee talen van elkaar verschillen, hoe groter de kans dat beiden als zelfstandige talen gezien worden. Bij taalkundige afstand wordt onder andere gekeken naar wederzijdse verstaanbaarheid. Als het Limburgs alleen maar Nederlands was met een zachte G, dan zou het een dialect zijn. Want iedere Nederlander zou het dan kunnen verstaan. De werkelijkheid is echter anders. Iemand die echt goed plat Limburgs praat, zal niet begrepen worden door iemand uit een ander deel van Nederland. In dat opzicht heeft het Limburgs alle trekken van een taal. Om die reden is het Limburgs ook als zodanig erkend |
"De’n ein zien doed is de’n aander zien broed.
De één zijn dood is de ander zijn brood.
"